Vos

Ik heb een slipperetend monster in m'n achtertuin. Ik dacht eerst dat het de hond van de buren was, maar nu heb ik sterk het vermoeden dat het onze buurtvos is. Nee, je leest het niet verkeerd. Een vos. Hier in Londen stikt het ervan, maar ik blijf het een raar fenomeen vinden. In deze stad van 8 miljoen mensen waar men toch best dicht op elkaar woont, kom ik regelmatig een vos tegen. En niet alleen aan de buitenkant van de stad, nee gewoon midden tussen de torenflats, voorbijrazend verkeer en voetgangers in Central London. Het gebeurt meestal 's avonds als ik op de fiets terugkom van een avondje uit dat ik langs de Thames een vosje op het Thames path uit de bosjes zie springen. Verschrikt kijkt ie me meestal aan en verschrikt kijk ik terug. Om vervolgens het dier snel in dezelfde bosjes te zien verdwijnen.Gefascineerd kijk ik 'm na. Wat een mooie dieren zijn het. Met hun roodbruine vacht en pluimachtige staart. Terwijl ik verder fiets, vraag ik me elke keer af hoe het komt dat ze zo in een stad als Londen naast de mens zijn gaan leven. Dus ik heb het even ge-Googled.
Er schijnen er hier zo'n 10.000 te leven. Dat zijn er zo'n 6 per vierkante kilometer. Ze zijn volgens de National Geographic voor het eerst naar de hoofdstad getrokken nadat de Tweede Wereldoorlog was afgelopen. Waarschijnlijk door voedseltekort op het platteland en in de hoop hier wat meer eten te kunnen vinden. Sindsdien kijkt de Londenaar er niet raar van op als ie een vosje op straat tegenkomt. Sterker nog, de gemiddelde Londenaar vindt het eigenlijk wel leuk om de stad te moeten delen met deze rovers. Ik persoonlijk vind het na 7 jaar nog steeds opmerkelijk om er eentje tegen te komen. Maar met het vosje dat nu al twee paar slippers heeft op zitten peuzelen, heb ik nog een appeltje te schillen.