Rooie bus

Leuk he, die rooie dubbeldekkers? Hoorde ik een paar Nederlandse toeristen laatst zeggen. Die zijn helemaal niet leuk! Zei ik bijna hardop. Ik kon me gelukkig nog net inhouden, want anders had ik een hele tirade op straat op staan voeren, want ik heb namelijk een gloeiende hekel aan die leuke rode bussen. Nou ja, misschien meer aan de eikels die de rode bussen besturen. Als ik op de fiets zit, zijn zij altijd degene die het minst op je letten. Ze drukken je bijna plat tegen de stoeprand, als ze al uberhaupt een strookje voor je vrij laten. Ze trekken op, net als je ze halverwege ingehaald hebt. Maar ook als voetganger ben ik niet zo blij met ze. Loop je lekker nietsvermoedend naar de supermarkt om de hoek, rijdt zo'n leukerd door een gigantische plas heen waar je net toevallig langs loopt, met als gevolg dat je zeik en zeiknat je boodschappen loopt te doen.
Maar ik kan me nog het meest aan hen ergeren als ik passagier ben van zo'n rode busbestuurder. Als je als enige staat te wachten bij de bushalte, stoppen ze rustig een paar meter van je af. Of tijdens de rit stoppen ze bij elke bushalte ook al hoeft er niemand in of uit te stappen. Als het regent of sneeuwt, rijden ze opeens niet meer tot de eindhalte en zetten ze je halverwege de bus uit en moet je overstappen. Kennelijk mogen ze maar een bepaald aantal uren per dag achter het stuur zitten en als ze dat ook maar 1 minuutje dreigen te overschrijden, rijden ze geen millimeter verder.
Gelukkig hoef ik de bus niet zo heel vaak te nemen, maar als het regent dan laat ik toch liever m'n fietsje staan. Zo ook gisteravond. Nadat ik met weemoed afscheid van m'n fiets had genomen, begaf ik me door de stromende regen naar de bushalte. Natuurljk zag ik alleen maar nummer 19s langsrijden en die had ik uitgerekend die avond niet nodig. Geen nummer 14 te bekennen. Na zeker een half uur kwam er dan eindelijk eentje aan en stapte ik druipend de bus in. Ik hield m'n Oyster-pasje bij de reader en hoorde een zielig tuutje ipv van het gewoonlijke vrolijke piepje. Neeeeee. Ik had niet genoeg geld op m'n pasje staan. Gelukkig had ik nog wat losgeld bij me en ik greep gelijk naar m'n portemonnee om met echt ouderwets geld te betalen, maar de chauffeur wees met een steng gezicht naar buiten. Naar de kaartjesautomaat die buiten in de regen stond. Hij weigerde m'n gepaste bedrag van 2 pond aan te nemen, want in het centrum van Londen moet je je buskaartje om ongebrijpelijk redenen bij de automaat naast de bushalte kopen voor je de bus instapt. En het leuke is dat de meeste busschauffeurs NIET op je wachten terwijl je je kaartje aan het kopen bent. En daarbij komt nog dat de meeste machines niet eens werken.
Ik probeerde het nog met smeken,zielig kijken en zelfs huilen, maar hij gaf geen sjoegen. Dus stapte ik woedend de bus weer uit en de regen weer in. Toen hij optrok,reed ie ook nog lekker door een plas heen waar ik toevallig net naast stond. Het laatste stukje droge broek was nou ook niet droog meer. Ja, heel erg leuk zijn ze. Die rooie Londense bussen.